Œciana gniewu między rodzicami a dziećmi

Przyjaciel skarży przyjaciela

Sšsiedzkie kłótnie z prawa i lewa:

Nie tak wyglšda tradycyjny tybetański szacunek

Zatrzęsienie plemiennych herosów

Nabrzmiewajš im żyły o snopek

Złożš się na ołtarzu sporu o miedzę:

Nie tak wyglšda tradycyjna tybetańska duma

Labrang i Rebkong spotykajš się bez uœmiechu

U i Cang różniš się jak wschód i zachód

Każdy region interesuje się tylko sobš:

Nie tak wyglšda tybetańskie myœlenie o wspólnej sprawie

W każdym klasztorze stado inkarnowanych lamów

Wokół każdego ocean służšcych

Który pęcznieje z dnia na dzień:

Nie tak wyglšda tybetańskie zawieranie przyjaŸni

Większoœć lamów lubi chińskie srebro

Większoœć gesze lubi napuszone tytuły

Większoœć mnichów lubi zawistne plotki:

Nie tak wyglšda tybetańskie powołanie

Kłótnie o wyższoœć Starych nad Nowymi kończš się konfliktem

Chcš mahamudry czy dzogczen – widać tylko głupotę

Cztery tradycje majš się za wrogów:

Nie tak okazuje się szacunek naukom

Wysokie inkarnacje służš Chinom

Wyœwięceni mnisi jadš do Chin

Tantrycy mahajany zasmakowali w chińskich kobietach:

Nie tak obraca się kołem dharmy

Pokonał sto zagród i został królem

Zwaœnione księstewka szukajš oparcia w Chinach

Sprowadzajš chińskie wojska do Tybetu:

Nie tak wyglšda tybetański król

Ciskajš za siebie zwierciadło historii

Odrzucajš politycznš i religijnš przyszłoœć

Sprawy Tybetu załatwiš czubkiem języka:

Nie tak wyglšda tybetański władca

Mistrz logiki ma jedno oko

Mistrz języka ma jedno oko

Nie ma nikogo kto widziałby obydwoma:

Nie tak wyglšda nauka tybetańskiej kultury

Dziki koczownik je tylko surowe mięso

Biedny chłop je tylko campę z herbatš

Całe życie jedzš tylko jedno:

Nie tak wyglšda tybetański dostatek

Ojciec nim umrze przekazuje synowi klejnoty

Syn oddaje znoszone ubranie kuzynowi

Dym zmienił barwy szat długiego życia:

Nie tak wyglšdajš tybetańskie suknie

Większoœć dobrych ziem zabrali Chińczycy i Hui

Tybetańczykom zostały strome jałowe zbocza

Trudno na nich wypasać stada:

Taki układ Tybetańczycy powinni odrzucić

Zapiekła zawiœć wœród uczonych

Dzika nienawiœć między wiernymi

Konflikty między wioskami:

Te cechy Tybetańczycy powinni odrzucić

W œwiecie nad którym zawisła ciemna chmura niewiedzy

Trudno znieœć powodzenie innych

Naszemu narodowi œwieci zła gwiazda

Tybetańczycy o czerwonych twarzach dostajš mniej niż inni

Bez przyszłoœci i pragnienia wyzwolenia zwracajš się ku dharmie

Zgiełk zmysłowych rozkoszy przywišzuje ich jednak do œwiata

Życie mija bez dharmy i bez doczesnoœci:

Nie tak prowadzš swoje sprawy Tybetańczycy

Mocarz z Amdo potrzšsa pięœciš przed nosem wroga

Dziki Khampa powierza życie ostrzu swego miecza

Sprytny mieszkaniec U zmienia barwy jak kameleon:

Nie tak wyglšda wielkoœć Tybetańczyków

Przyjazny uœmiech dla mordercy rodziców

Braterski uœcisk z rzeŸnikiem rabujšcym ojcowiznę

Czeœć bandycie i łupieżcy:

Nie tak okazuje wyższoœć Tybetańczyk

Uœmiech gdy łamiš kręgosłup narodu

Radoœć gdy lasy zmieniajš w łški

Wiwaty gdy rabujš wszystkie skarby tej ziemi:

Nie tak wyglšda szczęœcie Tybetańczyków

Bezradni patrzymy jak kradnš nasze ziemie

Stado jastrzębi powaliło lwištko

Promienie słońca i księżyca padajš na pustynię:

Jeœli rzeczywiœcie zależy wam na Tybecie spójrzcie za siebie

Ukochani starzy rodzice

Zagłodzeni na œmierć

Zgładzeni mieczem gradem kul

Haniebnie zamordowani podstępem i kłamstwem

Krew ojca jeszcze nie zastygła

A syn już się weseli

Mężni którym wybito braci:

Pokażcie zęby swoich ostrych mieczów

W kręgu rodziny jest się najwyższym

W oczach kochajšcych rodziców przystojnym

Własny naród uważa się za najwyższy:

We własnych oczach nigdy nie jest się niższym

Choć maska jest piękna stworzono jš z gliny

Choć garnek jest czarny zrobiono go z gliny

Choć dzban jest okršgły lepiono go z gliny:

Wszystkie trzy zrobione sš z gliny

Między losami wynoszonych i upadajšcych jest lufa karabinu

Kiedy zamieniajš się miejscami

Rozlega się radosne cmokanie

Jak z pyska wiedŸmy

To nie jest dobre dla szlachetnego syna

Przywykłego do słodkich pochwał

To coraz głoœniejsze pulsowanie maleńkiego serca

Krwiš Tybetańczyków
 

15 lipca 1992

Horcang Dzigme jest słynnym uczonym z Amdo.