Podczas XVI Zjazdu Komunistycznej Partii Chin (KPCh), który obradował od 8 do 15 listopada w Pekinie, Hu Jintao, były sekretarz partii w Tybetańskim Regionie Autonomicznym (TRA), został pierwszym sekretarzem KPCh. Na stanowisku przewodniczšcego zastšpił Jiang Zemina, który w marcu przyszłego roku, na posiedzeniu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych, przekaże mu najprawdopodobniej również fotel prezydenta ChRL. Kadry w TRA zapamiętały Hu jako nieobecnego i bezbarwnego przywódcę, którego poparcie wyniosło na stanowisko zastępcy sekretarza KPCh TRA Ragdiego (chiń. Raidi).

Według byłego aparatczyka z TRA, Hu Jintao, piastujšcy swoje stanowisko od grudnia 1988 do marca 1992 roku, nie zrobił dobrego wrażenia na tybetańskich kadrach: “Nie mogliœmy się w nim doszukać żadnych politycznych zdolnoœci. Normalnie sekretarz partii sprawuje faktycznš władzę. Jego poprzednik [Wu Jinghua] coœ w końcu osišgnšł, natomiast Hu Jintao nie da się przypisać żadnych zasług”. Wœród tybetańskich urzędników kršżyła plotka, że Hu symuluje chorobę, by bywać w Tybecie jak najrzadziej. Wielu prostych Tybetańczyków nie znało nawet jego nazwiska.

Hu starał się nie opuszczać Pekinu, gdzie jakoby się leczył. Ostatni raz był w Tybecie w paŸdzierniku 1990 roku; potem skoncentrował się na zawieraniu sojuszy, które miały go wynieœć na szczyty partyjnej hierarchii.

Uważa się, że Hu Jintao osobiœcie zaproponował władzom centralnym ogłoszenie stanu wojennego w Tybecie w marcu 1989 roku. Pekin uznał to za dowód wiernoœci polityce partii, ale dla wielu Tybetańczyków decyzja ta była œwiadectwem braku politycznych kwalifikacji.

Kadencja Hu Jintao miała kluczowe znaczenie dla kariery Ragdiego – Tybetańczyka, który piastuje najwyższe stanowiska we władzach państwa, a na XVI zjeŸdzie został ponownie wybrany do Komitetu Centralnego KPCh. Ragdi zastępował wiecznie nieobecnego Hu, budujšc sobie pozycję, której nie oddał do dziœ.

Ragdi pochodzi z położonej na północ od Lhasy prefektury Nagczu (chiń. Naqu). W czasie rewolucji kulturalnej (1966-76) stał na czele jednej z frakcji czerwonej gwardii i wchodził w skład lokalnego Komitetu Rewolucyjnego (ówczesnej struktury administracyjnej). Ludzie z takš przeszłoœciš byli z reguły odsuwani po ogłoszeniu reform Deng Xiaopinga w 1978 roku. Ragdiego najwyraŸniej ochroniła znajomoœć z Hu Yaobangiem, wybranym przez Mao następcš, którego miejsce zajšł póŸniej Deng Xiaoping. Ragdi poznał Hu Yaobanga pod koniec lat siedemdziesištych w Centralnej Szkole KPCh w Pekinie, w której należeli do tej samej grupy. Mówi się, że uległoœć i służalczoœć Ragdiego wobec Hu i innych dygnitarzy zjednała mu ich póŸniejsze poparcie i wstawiennictwo.

W TRA porównuje się Ragdiego do kamienia na dnie rzeki, której wody unoszš kolejnych sekretarzy. Wielu tybetańskich urzędników, œwiadomych jego pozycji i wpływów, zabiega o protekcję Ragdiego, który nadajšc im stanowiska w lokalnych strukturach partii i państwa, zapewnia sobie ich lojalnoœć i buduje swojš “bazę”.