Zhang Jian, nauczyciel pekińskiej Akademii Wychowania Fizycznego, zdobył sławę, przepływajšc rzeki, jeziora, zatoki i kanały. W 2003 roku przepłynšł jezioro Co Ngonpo (chiń. Qinghai, mong. Kuku-Nor). Autorzy listu doceniajš sportowe osišgnięcia Zhanga, podkreœlajš jednak, że powinien był on wzišć pod uwagę religijne uczucia Tybetańczyków, dla których Co Ngonpo jest miejscem œwiętym. Co więcej, rok 2003 poœwięcony był ukazujšcemu się raz na 60 lat bóstwu, które – jak wierzš Tybetańczycy – zamieszkuje wody owego jeziora. Zhang przepłynšł je „bez wiedzy wielu tybetańskich rodaków”, co wywołało „bardzo negatywne reakcje tybetańskich mas”. Jako wychowawca i „członek wielkiej rodziny 56 grup etnicznych” Zhang powinien rozumieć potrzebę „okazywania szacunku wierzeniom religijnym i obyczajom różnych grup etnicznych”. Choć autorzy listu uważajš, że brak wiedzy należy wybaczać i nie chcš winić Zhanga za to, co już się wydarzyło, to majšc na względzie reakcje Tybetańczyków, odrzucajš – planowane na 31 lipca – „kolejne nierozsšdne zamierzenie ” przepłynięcia Namco „bez cienia przygotowania i zrozumienia”. „Kategorycznie się temu sprzeciwiamy – podkreœlajš – i nie będziemy tego więcej tolerować”.

List zaadresowano do Centralnej Komisji ds. Etnicznych, Centralnego Biura ds. Religijnych, Centralnej Administracji ds. Sportu oraz Ludowego Rzšdu Tybetańskiego Regionu Autonomicznego (TRA) i samego Zhanga. Autorzy wyjaœniajš, że Tybetańczycy czcili Namco od pokoleń i że dla nich jest ono nie tylko „drugim co do wielkoœci słonym jeziorem na Dachu Œwiata”, lecz przede wszystkim „cichym sanktuarium pokoju i współczucia oraz ważnym miejscem kultu religijnego”. Ponieważ „ogniskuje w sobie pradawne, wytrwałe poszukiwania duchowe Tybetańczyków”, „okazywanie mu braku szacunku jest równoznaczne z lekceważeniem i deptaniem uczuć religijnych narodu tybetańskiego”. „Jako Tybetańczycy w żadnym razie nie możemy pogodzić się z bluŸnierczym aktem przepłynięcia Namco”.

„W tych powierzchownych czasach naznaczonych materializmem i niegodziwym postępowaniem dla odniesienia prywatnych korzyœci próba przepłynięcia Namco jest œwiadectwem gotowoœci Jianga do deptania duchowych wierzeń innych ludzi dla własnego widzimisię. W pogoni za zyskiem wielu wyzbyło się lęku i szacunku wobec przyrody i życia. Abstrahujšc od celu, pan Zhang Jian, który wielokrotnie walczył z wiatrem i falami, powinien to zrozumieć. Mamy nadzieję, że sš w nim przymioty szacunku i rozsšdku”.

Autorzy listu wielokrotnie podkreœlajš, że ich celem jest chronienie „etnicznych uczuć” i „poczucia własnej godnoœci” Tybetańczyków, oraz kładš nacisk na ich „żarliwoœć” i „wierzenia duchowe” – kreœlšc tym samym wyraŸnš granicę kulturowš między nimi a Chińczykami – niemniej konsekwentnie posługujš się obowišzujšcš nomenklaturš i nazywajš próbę powstrzymania Zhanga „patriotycznš”, by uniknšć konotacji „politycznych”. Chcš zapobiec „urażaniu uczuć etnicznych i podkopywaniu jednoœci etnicznej” – „ponieważ cenimy sobie zdobytš z takim trudem jednoœć etnicznš i dostatek kraju” – gdyż plany Zhanga stanowiš „zagrożenie dla dobrej sytuacji jednoœci etnicznej i przyniosš niepotrzebne straty krajowi oraz zdrowemu rozwojowi narodu”. Ich apel jest „kwestiš zasad odnoszšcych się do jednoœci etnicznej i narodowej stabilizacji” i opiera się na „Konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej, która stanowi, że obywatelom przysługuje wolnoœć wierzeń religijnych. Zgodnie z konstytucjš na odpowiednich departamentach państwa spoczywa odpowiedzialnoœć za chronienie wierzeń religijnych obywateli”. „Usilnie proszš” odpowiednie władze i samego Zhanga o „bezzwłoczne odwołanie przedsięwzięcia, które kłóci się z duchowymi wierzeniami Tybetańczyków” i „stanowcze zapobieżenie ignoranckiemu przepłynięciu Namco”, ponieważ nie mogš „przymykać oczu na rozmyœlne działania pewnych osób”. NajwyraŸniej obawiajšc się podobnych inicjatyw, wzywajš też „odpowiednie departamenty państwa do zapobiegania wszelkim incydentom, które gwałcš œwięte ziemie i œwięte jeziora oraz raniš uczucia etniczne”, i apelujš do mediów: „Nie traćcie z oczu sprawiedliwoœci i zasad i nie nagłaœniajcie bezsensownie czegoœ, co przynosi korzyœci tylko pewnym osobom lub grupom, i w żadnym razie nie chwalcie Zhanga za szkodliwy czyn przepłynięcia Namco”. „Uważnie obserwujemy wszystko, co wišże się z tš sprawš, i oczekujemy satysfakcjonujšcych reakcji po odpowiednich przywódcach, departamentach i samym Zhangu”, kończš.

Mimo ostrego tonu, który œwiadczy o ich determinacji, autorzy listu, najwyraŸniej obawiajšc się niepotrzebnych, emocjonalnych reakcji Tybetańczyków, nawołujš do rozsšdku i przestrzegania prawa: „Na koniec wzywamy wszystkich tybetańskich rodaków (...) do racjonalnego, trzeŸwego postępowania i korzystania z normalnych, zgodnych z konstytucjš i prawem mechanizmów w celu powstrzymania Zhanga od przepłynięcia Namco”.