Z napływajšcych z Tybetu raportów wynika, że ucieczka XVII Karmapy, Ugjena Trinleja Dordże, jest przedmiotem intensywnego œledztwa. Rodziców Karmapy przewieziono z ich domu w Lhasie do siedziby Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Tybetańskiej Prefektury Autonomicznej Czamdo.
W klasztorze Curphu, siedzibie karmapów w Tybecie, odwołano oficera służby bezpieczeństwa i pracujšcego dla SB mnicha, którzy odpowiadali za nadzór nad klasztorem. Władze chińskie przesłuchujš mnichów Curphu oraz urzędników z okręgu Toelung Deczen.
TIN informuje, że po ucieczce zmieniono cały zarzšd klasztoru. Mnisi majš poprawić „postawę politycznš” – jeœli tego nie zrobiš, zostanš poddani systematycznej „reedukacji patriotycznej”.
Oddalony o około 60 kilometrów od Lhasy klasztor jest w tej chwili zamknięty dla odwiedzajšcych. Wczeœniej informowano, że do Curphu œcišgnięto bardzo wielu cywilnych i mundurowych funkcjonariuszy Biura Bezpieczeństwa Publicznego, których zakwaterowano w klasztorze i jego pobliżu.
Karmapa został uznany zarówno przez Dalajlamę, jak i Pekin – ma to bardzo ważne konsekwencje polityczne. Władze chińskie, próbujšc ratować twarz, poinformowały tylko, że Karmapa wróci do Tybetu i że udał się do Indii po „instrumenty religijne”.
Nie ulega wštpliwoœci, że rzšd ChRL chciał zrobić z Karmapy marionetkę, podobnie jak usiłował posługiwać się X Panczenlamš, by nadać pozory prawomocnoœci chińskiej kontroli nad religiš Tybetańczyków. W 1994 roku jedenastoletniego Karmapę zawieziono do Pekinu na obchody œwięta państwowego. Media cytowały jego wypowiedzi, w których miał wyrażać poparcie dla partii i modlić się za Mao Zedonga.
Po ucieczce Karmapa wielokrotnie mówił o braku wolnoœci religii w Tybecie.
Istniejš poważne obawy, że również inni krewni Karmapy znajdujš się pod œcisłym policyjnym nadzorem.