Bongtak Rilu: Jeśli spytasz

jeśli spytasz o moją kołyskę

wskażę szeroką łąkę

rzeki, góry i lasy mogą dziś zdychać

niemniej modliłem się do nich ciałem, mową i umysłem

Sonam Palden: Ojczysta mowa

W dodatku muszę przełykać żal i ukradkiem ocierać łzy.

Dlaczego nie mogę się wyprostować i napawać twymi błogosławieństwami i wiedzą?

Loten Namling: Wojownicy Tybetu

W czasach wielkich imperiów Tybetu i Chin

Dwa narody zawarły traktat pokojowy:

„Tybetańczycy są szczęśliwsi w Tybecie

Chińczycy są szczęśliwsi w Chinach”

Tybetańscy pisarze młodego pokolenia: Fragmenty dyskusji o stanie literatury tybetańskiej

Problem numer jeden to brak talentu i kwalifikacji pisarzy, zwłaszcza znajomości teorii literatury. Wielu mówi, że ją kocha, ale z reguły ma na myśli własną twórczość.

Donghai Yixiao: Najwyższy szacunek

Inwigilacja, kajdanki

Napięci jak struna szpicle

Kabury i więzienne kraty

Deczen Hengme: Pieśń pradżni

urodziłeś się artystą

potem zaprosili cię do rodzinnego miasteczka na cykl wykładów

o globalnym ociepleniu i zbawieniu duszy

Siedem lat więzienia za pieśń o Dalajlamie w Rebgongu

Według tybetańskich źródeł na początku lipca sąd ludowy w Rebgongu wymierzył kary siedmiu lat więzienia autorowi i trzech lata więzienia wykonawcy pieśni o Dalajlamie, którą w zeszłym roku udostępniono w mediach społecznościowych.

Drugmo: Cienie

Ulice Lhasy mają własne cienie

A one swoje życie

Jak się dobrze zapatrzeć

Potrafią mignąć przed oczami i mówić

Tenzin Czogjal: W hołdzie Jego Świątobliwości Dalajlamie

Oby niedościgła drogocenna bodhicitta

Narodziła się tam, gdzie jej nie ma

Ten Phun: Obyś żył wieki wieków

Chce mi się płakać, gdy Tybetańczycy

muszą świętować Twoje urodziny po kryjomu,

z lękiem wypatrując szpicli i donosicieli.

Karmapa Ogjen Trinle Dordże: Bez skargi

Krwawiące serce

było za prawdą całym sobą.

Sonam Como Czaszucang: Tajemnica

Znam jej tajemnicę

przejścia boso przez Himalaje.

Ale nie zadręczam się tym.

Jest bohaterką, bo żyje.

Sonam Taszi: Za Panczenlamą tęsknota

Panczenlamo, Drogocenny

Tobie składam biały khatak w darze

Tobie śpiewam sercem całym

Oser: Pandemiczne trzy po trzy. Po czwarte

Popłakałam się przy haiku

„Rzucam słowa na wiatr: Namo Guanshiyin Pusa”

Czenreziku, uwolnij zagubionych i uwięzionych w bardo

Oser: Pandemiczne trzy po trzy. Po trzecie

Po dziesięciu dniach zamknięcia jedziemy na wieś,

drogę blokują ludzie z napisami na czerwonych opaskach:

„wracajcie, skąd przyszliście!”

Oser: Pandemiczne trzy po trzy. Po drugie

Tylko wariat może nazywać „czystą krainą” Tybet

otoczony zewsząd przez wroga,

jako rzecze Mao, „cały kraj jest czerwony”

Oser: Pandemiczne trzy po trzy. Po pierwsze

Jedni ratują bliźnich,

drudzy modlą się do swoich bogów,

trzeci dalej czynią zło, jeszcze większe

Ten Phun: W obronie wybaczania

Wybacz deszczowi, który się zapomina

I psuje schadzki kochanków,

Daje bowiem życie polom i łąkom.

Czen Metak: Chochoł

W pół kroku

zmieniłem się nagle w chochoła

bez krwi, bez serca,

bez systemu nerwowego.

Oser: Tu i teraz

Patrzę z wyżyn mojego okna

w lewo, w prawo i widzę jak na dłoni,

że nie jestem tu jedyną więźniarką.

Adong Paldothar: Wybacz mi, Kuku-norze

wybacz za lata przychodzenia i odchodzenia

bez pokłonienia ci się nisko

ani pożegnania