Dalajlama: Przesłanie z okazji 75. rocznicy Powszechnej deklaracji praw człowieka

Wszyscy mamy prawo do życia w pokoju i wolności od strachu, mimo to od poprzedniego stulecia jedną z najtragiczniejszych przyczyn ludzkich cierpień pozostaje chęć rozwiązywania problemów za pomocą zastraszania, siły i rozlewu krwi. Musimy zrobić wszystko, by to zmienić i nauczyć się rozstrzygać spory na drodze dialogu. Przemoc zostawia po sobie tylko zniszczenia i rozpacz, zasiewając nasiona kolejnych konfliktów.

Dalajlama: Z okazji COP28

Świadomość osiągnięć jest źródłem nadziei i determinacji.

Kalden Rangdrol Dhacenpa: O pijących dla towarzystwa

(Trzeźwym) kochankom

błogosławi na pocieszenie

przezorność.

Ceten Dolma: Złota góra w Pekinie

Blask ze złotej góry w Pekinie

Rozświetla cały świat

Złotym słońcem jest Przewodniczący Mao

Tenzin Rigdol: Głos artysty

Odnoszę wrażenie, że to wyobcowanie, odejście od aktywnego uczestnictwa w procesie tworzenia własnej sztuki, dotyka dziś nawet wielu artystów. Czuję, że ma to związek z naszymi naturalnymi preferencjami, przedkładaniem produktu nad proces produkcji, podczas gdy moim zdaniem do uprawiania sztuki należy podchodzić tak, jak do praktykowania w pustelni.

Thahar: Sukces

Mówiąc, że jestem nikim, ludzie

Najwyraźniej chcąc mnie zranić,

Ale ja uważam to za wielki komplement.

Tigta: Świat widziany z innej strony

Wiedząc swoje,

uśmiechasz się do Pana Śmierci,

ale czy na pewno przy tym nie cierpisz?

Palmo: Jestem kim jestem

Daję ciepło i miłość bez względu na okoliczności

A gdy obraca się koło zjawisk i pustości

Jestem też mądrością

Akhu Cultrim Sangpo: Rewolucja kulturalna w Amdo

Wszystko, co widzisz, jest ułudą,

Ale bezpieczniej o niej nie mówić.

Kelsang Lhamo: Sny w pustelni

Wyznaję, Nauczycielko trzech czasów i tej marnej epoki,

wpadłam w gorejącą otchłań pragnienia.

Zapłakana i zagubiona, kłaniam się do Twych stóp.

Muge Samten: Pieśń urzeczywistnienia

Kiedy pędzono mnie ulicą przy akompaniamencie wykrzykiwanych sloganów, nagle mój umysł przepełniła niewysłowiona radość. Musiałem dać jej wyraz, śpiewając pieśń urzeczywistnienia, która sama cisnęła się na usta.

Czojang Kji: Olimpijskie złoto

Cieszę się, ponieważ mamy złoty medal igrzysk olimpijskich. Smutno mi, bo nie poznaliśmy smaku zwycięstwa.

Tenzin Pema Czaszar: Młodzi, bogaci i święci

Pierwszy dowiedział się pasterz.

Idą po nas, powiedział,

Idą po młodych, bogatych i świętych.

Dalajlama: Gratulacje dla laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 2023 roku

Wasza praca jest przykładem na to, jak badania naukowe mogą autentycznie służyć dobru całej ludzkości. Poszukiwania, które rozpoczęliście przed pandemią, pozwoliły ocalić wiele istnień na całym świecie.

Trinle Kunkjab: Spektakl świadomości

Chmury są ozdobami nieba,

a myśli energią świadomości.

Ceten Szabdrung: Groza

Karty świętych ksiąg,

jedyne lekarstwo na niewiedzę,

służą do wyściełania butów.

Oser: Notki z roku epidemii – w tej chwili

W tej chwili paniki, dla której nie ma precedensu,

ludzie boją się choroby. Czemu nie ludojada?

Gjal Lo: Milion internowanych tybetańskich dzieci

Władze chińskie, które od siedemdziesięciu lat szukają legitymacji do panowania nad Tybetem, zmieniają szkoły w pole politycznej bitwy. Oddzielone od rodzin i znajomego otoczenia dzieci są asymilowane i zmieniane w poddanych chińskiego państwa i Komunistycznej Partii Chin, łatwo poddających się kontroli i manipulacji wzorowych obywateli. Dziś w szkołach z internatem skoszarowanych jest milion – czyli 80 procent – tybetańskich dzieci w wieku do czterech do osiemnastu lat.

Lama Dampa: Wezwanie do niejedzenia mięsa

Ludzie płacą za mięso, przez co zabija się zwierzęta dla zysku. Karmę tego występku dzielą morderca i kupiec, którzy będą gotować się przez to w Piekle Płaczu.

Szesnasty i Siedemnasty Karmapa: Natchniona pieśń, dźwięk radości

Trwaj wieczny i niezmienny niczym diament

W lhaskim Czerwonym Pałacu

Na podtrzymywanym przez lwy złotym tronie.

Lama Thupten Jesze: Szczęście z czekolady

Kochamy czekoladę. Niektórzy tak bardzo, że czasem myślą, iż nie trzeba im nic więcej do szczęścia. W ten sposób przejawia się moc przywiązania, w oparciu o które tworzymy czekoladową filozofię i podporządkowujemy jej życie. Bywa jednak, że czekolada się kończy. Wpadamy wtedy w histerię i czujemy się najnieszczęśliwsi na świecie. Nie ulega przecież wątpliwości, że nie za sprawą braku łakoci, tylko własnych wyobrażeń i nierozumienia natury rzeczy.