Khenpo Dzigme Phuncog
Ah
Wszystkie zjawiska samsary i nirwany są od zawsze
Nieskazitelne w doświadczeniu czystej świadomości.
W nieustającej samoistnej promienności, bezmiarze pięciobarwnego światła mądrości
Jesteś esencją niedościgłego Mańdziuwadżry,
Ukazującego się w postaci jedynego Schronienia, Klejnotu Życzeń.
Jasnobiały, promiennie uśmiechnięty, odziany w szaty pandity,
Dzierżysz miecz i księgę w mudrze wykładania Dharmy,
Masz skrzyżowane nogi, pałasz niewysłowionym blaskiem.
Wszystko – ozdoba czystego samoprzejawienia – jest doskonale wyraźne.
Modlitwa
W czystej krainie wielkiego sanktuarium, Góry o pięciu szczytach,
W Twoim umyśle dojrzały błogosławieństwa mądrości Mańdziuśriego –
Dzigme Phuncogu, modlę się u Twych stóp!
Udziel mi błogosławieństw przekazu urzeczywistnienia linii umysłu mądrości!
Powtarzaj jak najdłużej. I:
Na koniec Lama staje się kulą pięciobarwnego światła,
Która wnika przez szczyt mojej głowy i rozpuszcza się w sercu.
Otrzymuję błogosławieństwo stania się równym Lamie,
Który ucieleśnia mądrość wszystkich Buddów.
Trwaj w stanie Dharmakaji poza zwykłym umysłem. Kiedy z niego powstaniesz, robiąc swoje, traktuj wszystko, co się jawi i istnieje, jako kwintesencję Lamy.
Ngałang Lodro Cungme ułożył to z myślą o niedościgłej inkarnacji, Królu Mowy krainy śniegu, Tenzinie Gjaco oraz innych uczniach, którzy prosili o taką praktykę. Pojawiła się ona – samorzutnie i bez wysiłku – jako naturalny wyraz Mańdziuśriego, świadomości i pustości, dwudziestego piątego dnia szóstego miesiąca roku drewna i świni w siedemnastym cyklu (1995), w pustelni, gdzie przestwór nieba wypełniają chmury tęcz. Słowa przelał na papier Tulku Lungtok Gjaco, pan wiedzy, dyscypliny i urzeczywistnienia. Niech przybywa prawości!
Khenpo Dzigme Phuncog (1933–2004) był jednym z najwybitniejszych mistrzów i architektem odrodzenia buddyzmu w Tybecie po koszmarze zniszczeń rewolucji kulturalnej.
