NN: Telefony, telefony

Jeśli będziecie szli sami wiecie jaką ulicą w Lhasie i ktoś nagle zaczepi was, pytając, czy macie komórkę, bez wahania odpowiedzcie: „nie, skąd, w życiu”.

Tenzin Cunde: Zapodziałem gdzieś Losar

Zapodział się gdzieś po drodze,

sam nie wiem, kiedy i gdzie.

Zapodziałem gdzieś Losar.

Dalajlama: Noworoczne przesłanie dla Tybetańczyków

Tybetańska cywilizacja jest prawdziwym skarbem, który powinniście pielęgnować. Ludzie na całym świecie szukają w niej inspiracji nie za sprawą modlitw i rytuałów, takich jak składanie pokłonów i ofiar, tylko dlatego, że pozwala przeobrazić umysł, rozwijać w sobie miłość i współczucie.

Dalajlama: Lekarstwo na materializm

Spójrzcie na siebie. Dostrzeżcie swoje możliwości. Zobaczcie siebie w lepszym świetle. Będziecie przez to spokojniejsi i łatwiej uporacie się z ewentualnymi trudnościami.

Zhang Ji: Dumając o przyjacielu zaginionym na wojnie

Rok minął, jak ruszyłeś ze swą armią do Tybetu

Znikając pośród żołnierzy za murami miasta

Dwa światy rozdzieliła kurtyna ciszy

Therang: Morderca

to ty zerwałeś linki w moim namiocie

rozwlokłeś drewno spod paleniska

cisnąłeś na węgle trujące źdźbła

Judruk: Wodospad młodości – Dhondup Gjal

wyciągałeś rękę do zwykłych wyrostków

twoje pióro opowiedziało nam przeszłość

i wzniosło tablicę do pisania przyszłości

Tybetański Pacjent: Kiedyś

Widzisz,

stary przyjacielu?

Zmieniły się czasy i my

Cering Dhondup: Nie ma

Na zdjęciu było sześć osób przed poszarzałym i postrzępionym czarnym namiotem: kruchy siedemdziesięcioletni dziadek, pomarszczona jak stary but babcia, czterdziestokilkuletni mężczyzna, dziewiętnastolatka w futrzanej czapie i dwóch bosych dziesięciolatków. Chłopcy uśmiechali się szeroko, najwyraźniej podekscytowani pozowaniem do fotografii.

Oser : „Otwarcie” okręgu Metog

W tej bajce „otwarcie” nieodmiennie oznacza zagładę. Śpijcie spokojnie: chmary ludzkiej szarańczy w mgnieniu oka „ucywilizują” barbarzyńców.

Dalajlama: Gratulacje dla prezydenta Lai Ching-te

Obserwowanie tajwańskiej demokracji w działaniu jest źródłem otuchy dla wszystkich, którzy pragną wolności i życia w godności.

Dodrubcien Rigzin Dzialu Dordże: Więzienna modlitwa

Błogosławcie, abym stawił czoło przeciwnościom tego życia,

Zaznał kiedyś wytchnienia od koszmarów Jamy

I przeniósł się do krainy czystości.

Khenpo Kelsang Dhondup: Niedościgły Przewodnik

Światłem mądrości

ukazujesz drogę

błądzącym w ciemnościach ułudy.

NN: Niech mu Budda błogosławi

Stara wieśniaczka, która przyszła do Lhasy z pielgrzymką, staje przed pomnikiem i pyta przechodnia, czy mógłby jej przeczytać napis na tablicy.

Dalajlama: Przesłanie na Nowy Rok

Jako ludzie wszyscy pragniemy szczęścia i nie chcemy cierpieć. Jesteśmy zwierzętami społecznymi, nasze przetrwanie zależy od innych, często więc powtarzam, że powinniśmy starać się pomagać bliźnimi, a jeśli to niemożliwe, przynajmniej nikogo nie krzywdzić.

Ran Yunfei: Patologiczna stabilizacja

Kiedy w nowoczesnym państwie sądy mają za nic prawo i sprawiedliwość społeczną, legislatura nie patrzy na ręce rządowi i nie kontroluje jego poczynań, a odpowiednie służby nie stoją na straży praw obywateli, najważniejszym organem staje się biuro bezpieczeństwa publicznego. To klasyczny przykład nieudolności władzy.

Rakra Thupten Rinpocze: Modlitwa powrotu

Tybetańscy bracia i siostry, dawnośmy się nie widzieli.

Wracamy. Za długo błąkaliśmy się po obcych krajach.

Oser: W spalonych słońcem ruinach

Czy można dotrzeć do celu

w inny sposób?

(I nie mam na myśli śmierci.)

Dalajlama: Gratulacje dla Donalda Tuska

Polska odegrała już i wciąż ma potencjał odgrywania ważnej roli w promowaniu pokoju i globalnego bezpieczeństwa. Jestem przekonany, że jako jej premier i były przewodniczący Rady Europejskiej zrobi Pan coś dla uczynienia świata lepszym, wolnym od przemocy i używania broni.

Oser: Notki z roku epidemii – dzień za dniem

Pół roku mieszkasz w stolicy imperium

Drugie pół na jego skraju

Ni to imigracja, ni uchodźstwo

Teng Biao: Dziura, w której cię pogrzebiemy

Poczułem palący wstyd. Gorzej jeszcze, pomyślałem, że nie mogąc wykopać dziury mnie, odreagują złość na kimś innym. Każdą cząstkę bólu, jakiego nie zadano mi za sprawą statusu, odbierze – nie miałem cienia wątpliwości – ktoś słabszy i niczym niechroniony. Ile cierpienia, poniżenia, rozpaczy jest chlebem powszednim osadzonych w komisariatach, aresztach, obozach reedukacji przez pracę, nielegalnych „przechowalniach”: wszędzie, gdzie życie człowieka, traktowanego jak wróg i śmieć, to dla oficera służby bezpieczeństwa ździebełko trawy. I ilu zakopują naprawdę?