Teksty. Z perspektywy Chińczyków

wersja do druku

Share

Dwanaście sugestii w sprawie rozwiązania sytuacji w Tybecie

Grupa chińskich intelektualistów

 

 

  1. Jednostronna propaganda rządowych mediów chińskich podsyca dziś etniczną wrogość oraz zaognia i tak już napiętą sytuację. Wyrządza to wielką szkodę długofalowemu celowi strzeżenia narodowej jedności. Wzywamy do porzucenia takiej propagandy.

  2. Popieramy wołanie Dalajlamy o pokój i mamy nadzieję, że konflikt etniczny da się rozwiązać, kierując się zasadami dobrej woli, pokoju i niestosowania przemocy. Potępiamy wszelkie akty gwałtu na niewinnych oraz z całą stanowczością wzywamy rząd Chin do zatrzymania brutalnych represji i w tym samym duchu apelujemy do Tybetańczyków o nieuciekanie się do przemocy.

  3. Rząd Chin twierdzi, że istnieją „wystarczające dowody na to, że incydent ten został zorganizowany, zaplanowany i starannie wyreżyserowany przez klikę Dalaja". Mamy nadzieję, że władze je przedstawią. W celu zmiany negatywnej percepcji i nieufności społeczności międzynarodowej radzimy też, aby rząd zaprosił Komisję Praw Człowieka ONZ do niezależnego zbadania owych dowodów, przebiegu wypadków, liczby ofiar itd.

  4. Naszym zdaniem język epoki rewolucji kulturalnej - choćby: „Dalajlama jest szakalem w szatach buddyjskiego mnicha oraz złym duchem o ludzkiej twarzy i sercu bestii" - którym posługują się przywódcy Komunistycznej Partii Chin w Tybetańskim Regionie Autonomicznym nie pomaga w rozładowaniu sytuacji ani nie służy wizerunkowi rządu Chin. Skoro władze chińskie oddane są idei integracji ze społecznością międzynarodową, uważamy, że powinny prezentować styl rządzenia przystający do standardów nowoczesnej cywilizacji.

  5. Zauważamy, że dokładnie tego samego dnia, gdy w Lhasie doszło do aktów przemocy, przywódcy Tybetańskiego Regionu Autonomicznego obwieścili, iż „istnieją wystarczające dowody na to, że incydent ten został zorganizowany, zaplanowany i starannie wyreżyserowany przez klikę Dalaja". Oznacza to, że władze w Tybecie wiedziały wcześniej, iż dojdzie do rozruchów, nie zrobiły jednak nic, aby zapobiec im i ich eskalacji. Jeżeli doszło do zaniedbania obowiązków, trzeba przeprowadzić szczegółowe dochodzenie w tej sprawie i odpowiednio zareagować.

  6. Jeśli wreszcie okaże się, że wydarzenia te nie były zorganizowane, zaplanowane i starannie wyreżyserowane, lecz stanowiły sprowokowany sytuacją „bunt ludowy", władze winny wykryć ludzi odpowiedzialnych za jego wywołanie i sprokurowanie fałszywych informacji, mających wprowadzić w błąd rząd centralny i obywateli; należy też dogłębnie przeanalizować wszystko, o czym uczy to zdarzenie, aby nie iść podobną drogą w przyszłości.

  7. Żądamy z całą mocą, by władze nie poddawały każdego Tybetańczyka politycznemu śledztwu ani nie wywierały na nim zemsty. Procesy tych, których aresztowano, muszą odbywać się zgodnie z procedurami sądowymi, które wymagają otwartości, sprawiedliwości i jawności, tak aby usatysfakcjonowane były wszystkie strony.

  8. Wzywamy rząd Chin do zezwolenia wiarygodnym krajowym i międzynarodowym mediom na odwiedzanie ziem tybetańskich, prowadzenie niezależnych wywiadów i przekazywanie informacji. Naszym zdaniem obecna blokada informacyjna nie może zyskać zaufania Chińczyków ani społeczności międzynarodowej i szkodzi wiarygodności rządu Chin. Jeśli władze znają prawdę, nie muszą się niczego obawiać. Tylko otwartością możemy rozwiać nieufność społeczności międzynarodowej wobec naszego rządu.

  9. Apelujemy do Chińczyków w kraju i za granicą o spokój, tolerancję i głęboki namysł nad tym, co zaszło. Postawa agresywnego nacjonalizmu wywoła jedynie niechęć społeczności międzynarodowej i zaszkodzi wizerunkowi Chin.

  10. Niepokoje w Tybecie w latach osiemdziesiątych ograniczały się do Lhasy, podczas gdy teraz objęły wiele regionów tybetańskich. Pogorszenie sytuacji świadczy o popełnieniu poważnych błędów w pracy, jaką wykonano w kontekście Tybetu. Odpowiednie departamenty muszą sumiennie to przemyśleć, przeanalizować własne zaniedbania i zasadniczo zmienić zdezawuowaną politykę wobec narodowości.

  11. Aby zapobiec podobnym incydentom, rząd musi strzec wolności sumienia i słowa, które jednoznacznie gwarantuje konstytucja Chin, pozwalając Tybetańczykom dawać wyraz ich pretensjom i oczekiwaniom, oraz zezwolić obywatelom wszystkich nacji na swobodną krytykę tudzież sugestie w sprawie polityki rządu wobec narodowości.

  12. Uważamy, że trzeba walczyć z animozjami i doprowadzić do narodowego pojednania, a nie pogłębiać przepaść między nacjami. Kraj, który chce uniknąć podziału swego terytorium, musi najpierw zapobiec podziałom między narodowościami. Apelujemy więc do przywódców państwa o podjęcie bezpośrednich rozmów z Dalajlamą. Mamy nadzieję, że Chińczycy i Tybetańczycy uporają się z wzajemnym brakiem zrozumienia, rozwiną stosunki dwustronne i wypracują jedność. Departamenty rządu oraz organizacje społeczne i przywódcy religijni winni ciężko na to pracować.

 

chinkapetycja22marca2008
 

 

 

Sygnatariusze:

 

Wang Lixiong (Pekin, pisarz)

Liu Xiaobo (Pekin, pisarz)

Zhang Zuhua (Pekin, konstytucjonalista)

Sha Yexin (Shanghaj, pisarz, chiński muzułmanin)

Yu Haocheng (Pekin, prawnik)

Ding Zilin (Pekin, profesor)

Jiang Peikun (Pekin, profesor)

Yu Jie (Pekin, pisarz)

Sun Wenguang (Shangdong, profesor)

Ran Yunfei (Sichuan, redaktor narodowości Tujia)

Pu Zhiqiang (Pekin, adwokat)

Teng Biao (Pekin, adwokat i uczony)

Liao Yiwu (Sichuan, pisarz)

Wang Qisheng (Pekin, uczony)

Zhang Xianling (Pekin, inżynier)

Xu Jue (Pekin, badacz)

Li Jun (Gansu, fotograf)

Gao Yu (Pekin, dziennikarz)

Wang Debang (Pekin, pisarz)

Zhao Dagong (Shenzhen, pisarz)

Jiang Danwen (Shanghaj, pisarz)

Liu Yi (Gansu, malarz)

Xu Hui (Pekin, pisarz)

Wang Tiancheng (Pekin, uczony)

Wen Kejian (Hangzhou, wolny strzelec)

Li Hai (Pekin, pisarz)

Tian Yongde (Mongolia Wewnętrzna, ludowy działacz praw człowieka)

Zan Aizong (Hangzhou, dziennikarz)

Liu Yiming (Hubei, pisarz)

Liu Di (Pekin, pisarz)

 

 

Podpisujących obowiązują następujące zasady:

 

1. Podpis jest jawny.

2. Podpisem może być tylko prawdziwe nazwisko lub powszechnie znany pseudonim.

3. Należy podać nazwisko, prowincję, w której się obecnie mieszka, i zawód.

 


Home Aktualności Raporty Teksty Archiwum Linki Pomoc Galeria
 
NOWA STRONA (od 2014 r.)